(1)

Πέρα μακρυά στά αχαρτογράφητα τέλματα τής πιό μπανάλ περιοχής τού Δυτικού Σπειροειδούς βραχίονος τού Γαλαξία ευρίσκεται ένας μικρός, ασήμαντος, κίτρινος ήλιος.

Γύρω από αυτόν τόν ήλιο, σέ μιά απόσταση περίπου είκοσι δύο εκατομμυρίων μιλίων, γυρίζει ένας εντελώς ασήμαντος, μικρός, γαλαζοπράσινος πλανήτης, πού οι κάτοικοί του, μιά μορφή ζωής πού κατάγεται από τούς πιθήκους, είναι τόσο πρωτόγονοι πού πιστεύουν ακόμη πώς τά ψηφιακά ωρολόγια είναι μιά πανέξυπνη ιδέα.

Αυτός ο πλανήτης έχει – ή μάλλον είχε – ένα πρόβλημα, πού ήτο τό εξής: οι περισσότεροι από τούς ανθρώπους πού ζούσαν σ’αυτόν ήσαν κυρίως δυστυχισμένοι. Πολλαί λύσεις είχαν προταθεί γι’αυτό τό πρόβλημα, αλλά αι περισσότεραι ασχολούντο μέ τήν διακίνησι μικρών πράσινων χαρτιών, πράγμα παράξενο, γιατί βασικά δέν ήσαν τά μικρά πράσινα χαρτιά πού ήσαν δυστυχισμένα.

Κι έτσι τό πρόβλημα παρέμεινε· πολλοί άνθρωποι είχαν τά χάλια τους, καί οι περισσότεροι ήσαν αξιοθρήνητοι, ακόμη κι αυτοί μέ τά ψηφιακά ρολόγια.

Όλο και πιό πολλοί ήταν τής γνώμης πώς ήτο ένα μεγάλο λάθος πού κατέβηκαν από τά δένδρα.Καί μερικοί έλεγον πώς ακόμα καί τά δένδρα ήταν μιά άσχημος κίνησις καί πώς δέν έπρεπε κάν νά έχουν βγεί από τούς ωκεανούς.