(6)

Περνώντας άπό τό μπάνιο σταμάτησε γιά νά πιή ένα ποτήρι νερό. Μετά τό δεύτερο ποτήρι, άρχισε νά υποπτεύεται πώς είχε πονοκέφαλο. Γιατί είχε πονοκέφαλο; Συμπέρανε πώς πρέπει νά είχε πιή. Κάτι γυάλισε στό καθρεφτάκι. «Κίτρινη», σκέφτηκε, καί σύρθηκε στήν κρεβατοκάμαρα.

Στάθηκε καί σκέφτηκε. Τό πάμπ, σκέφτηκε, Θεέ μου, τό πάμπ. Θυμήθηκε αόριστα ότι ήταν θυμωμένος, θυμωμένος γιά κάτι πού έπρεπε νά είναι σημαντικόν. Μιλούσε γι’αυτό τό πράγμα, μιλούσε αρκετή ώρα φαίνεται: αυτό πού θυμόταν πιό καθαρά ήταν τό απλανές βλέμμα τών ανθρώπων πού τόν άκουγαν. Κάτι πού μόλις είχε μάθει γιά μιά παρακαμπτήριον. Οι προετοιμασίες είχαν αρχίσει εδώ καί μήνες, μόνο πού κανείς δέν φαινόταν νά τό ξέρει. Θά ξεκαθάριζε τό πράγμα, σκέφτηκε, κανείς δέν ήθελε μιάν παρακαμπτήριο, η πολεοδομία θά υποχωρούσε. Θά ξεκαθάριζε τό πράγμα.

(5)

Μπρίκι, πρίζα, ψυγείο, γάλα, καφές. Χασμουρητό.

Η λέξη μπουλντόζα τριγύρισε γιά μιάν στιγμή στό μυαλό του ψάχνοντας νά συνδεθή μέ κάτι.

Η μπουλντόζα πού ευρίσκετο έξω από τό παράθυρο τής κουζίνας ήταν αρκετά μεγάλη.

Τήν κύτταξε.

"Κίτρινη", σκέφθηκε, καί σύρθηκε πίσω στήν κρεβατοκάμαρά του γιά νά ντυθή.

(4)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1

Tό σπίτι ήταν στήν πλαγιά ενός μικρού λόφου στήν άκρη τού χωριού. Ήταν μόνο του καί έβλεπε στά χωράφια καί τούς αγρούς τής εξοχής.Δέν ήταν καί κανένα σπουδαίο σπίτι – ήταν σχεδόν τριάκοντα ετών, κάπως τετράγωνο, κάπως βαρύ, μέ τέσσερα παράθυρα στήν πρόσοψη. Γενικώς οι αναλογίες του δέν ήταν αυτό πού θά μπορούσες νά πής ευχάριστες στό μάτι.

Τό σπίτι ήταν κάτι τό ιδιαίτερο γιά ένα μόνο πρόσωπο, τόν Άρθουρ Ντέντ κι αυτό μόνο καί μόνο γιατί τύχαινε να ζή εκεί. Ζούσε εκεί σχεδόν τρία χρόνια, από τότε πού έφυγε από τό Λονδίνο διότι η ζωή εκεί τόν έκανε νευρικό καί οξύθυμο. Ο Άρθουρ Ντέντ ήταν κι αυτός σχεδόν τριάκοντα ετών, ψηλός, μελαχροινός καί πάντα λιγάκι νευρικός. Αυτό πού τόν ανησυχούσε περισσότερο ήταν τό ότι οι άνθρωποι τόν ρωτούσαν πάντα τί ήταν αυτό πού τόν ανησυχούσε. Εργαζόταν στόν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, καί συνήθιζε νά λέη στούς φίλους του πώς ήταν πολύ πιό ενδιαφέρον απ’ό,τι νόμιζαν. Καί ήταν· - οι περισσότεροι φίλοι του δούλευαν σέ διαφημιστικά γραφεία.

Τήν Τετάρτη τό βράδυ είχε βρέξει πολύ, ο δρόμος ήταν υγρός καί λασπωμένος, αλλά τό πρωί τής Πέμπτης ο ουρανός ήταν καθαρός καί ο ήλιος έλαμπε στό σπίτι τού Άρθουρ Ντέντ γιά τελευταία φορά.

Ο Άρθουρ δέν είχε συνειδητοποιήσει ακόμα πώς η πολεοδομία ήθελε νά ρίξη τό σπίτι του γιά νά φτιάξη μιά παρακαμπτήριο αρτηρία.

Στίς οκτώ ακριβώς τό πρωί τής Πέμπτης, ο Άρθουρ δέν αισθανόταν καί πολύ καλά. Ξύπνησε τσιμπλιασμένος, σηκώθηκε, έκανε ένα γύρο στό δωμάτιο μισοκοιμισμένος, άνοιξε ένα παράθυρο, είδε μιά μπουλντόζα, βρήκε τίς παντόφλες του καί σύρθηκε στό μπάνιο γιά νά πλυθή.

Οδοντόβουρτσα στήν βούρτσα. Τρίψιμο.

Τό καθρεφτάκι γιά τό ξύρισμα έδειχνε τό ταβάνι. Τό διόρθωσε. Γιά μιά στιγμή έδειξε μιά δεύτερη μπουλντόζα από τό παράθυρο τού μπάνιου. Στήν σωστή του θέση έδειχνε τά γένεια τού Άρθουρ Ντέντ. Ξυρίστηκε, πλύθηκε, σκουπίστηκε, καί σύρθηκε στήν κουζίνα γιά νά βάλη κάτι ευχάριστο στό στόμα του.

(3)

Δυστυχώς, όμως, προτού προλάβει νά φθάση τό τηλέφωνο καί νά ειδοποιήση κάποιον, μιά τρομερά, ηλίθια καταστροφή συνέβη, καί η ιδέα της εχάθη γιά πάντα.

Αυτή δέν είναι η ιστορία της.

Αλλά είναι η ιστορία αυτής τής τρομεράς, ηλίθιας καταστροφής καί μερικών συνεπειών της.

Είναι επίσης η ιστορία ενός βιβλίου, ενός βιβλίου πού λέγεται Γυρίστε τόν Γαλαξία μέ Ώτοστόπ – ένα βιβλίο πού δέν είναι γήινο, πού δέν δημοσιεύτηκε ποτέ στήν Γή, καί πού κανείς Γήινος δέν είχε δεί ή ακούσει γι’αυτό ώς τήν τρομερή καταστροφή.

Ήταν όμως ένα πολύ αξιόλογον βιβλίον.

Ήταν ίσως τό πιό αξιόλογον βιβλίον πού βγήκε ποτέ από τόν μεγάλο εκδοτικόν οίκο τής Μικρής Άρκτου – κάτι επίσης άγνωστο γιά τούς Γήινους.

Δέν είναι μόνο ένα πολύ αξιόλογον βιβλίον, αλλά καί μιά μεγάλη επιτυχία – πιό δημοφιλές άπό τόν ΓαλαξιακόΤσελεμεντέ, πιό διαδεδομένο από τό Πενήντα τρία ακόμη πράγματα πού μπορείτε νά κάνετε σέ μηδέν βαρύτητα, πιό πολύκροτο κι από τήν περιβόητη φιλοσοφική τριλογία τού Ούλον Κόλουφιντ Πού έκανε λάθος ο Θεός. Μερικά ακόμη από τά μεγάλα λάθη τού Θεού καί Ποιός είναι αυτός ο Θεός τέλος πάντων;

Σέ πολλούς άπό τούς πιό άνετους πολιτισμούς τού Εξωτερικού Ανατολικού Χείλους τού Γαλαξία, τό Γυρίστε τόν Γαλαξία μέ Ώτοστόπ έχει ήδη υποσκελίσει τήν Μεγάλη Γαλαξιακή Εγκυκλοπαίδεια καί θεωρείται η πιό έγκυρη παρακαταθήκη γνώσεως καί σοφίας, άν καί έχη αρκετές παραλείψεις καί πολλές φορές στά στοιχεία του είναι πλαστά, ή τουλάχιστον ανακριβή. Παρ’όλα αυτά έχει μεγαλύτερη επιτυχία διότι πλεονεκτεί είς δύο σημαντικά σημεία.

Πρώτον, είναι λίγο πιό φτηνό· καί δεύτερον, έχει χαραγμένη τήν λέξιν ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ μέ μεγάλα, καθησυχαστικά γράμματα στό εξώφυλλό του.

Αλλά η ιστορία αυτής τής τρομεράς, ηλίθιας Πέμπτης, η ιστορία τών παράξενων συνεπειών της καί τό πώς αυταί αι συνέπειαι είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμέναι μ’αυτό τό καταπληκτικό βιβλίο, αρχίζει πολύ απλά.

Αρχίζει μ’ένα σπίτι.

(3)

Δυστυχώς, όμως, προτού προλάβει νά φθάση τό τηλέφωνο καί νά ειδοποιήση κάποιον, μιά τρομερά, ηλίθια καταστροφή συνέβη, καί η ιδέα της εχάθη γιά πάντα.

Αυτή δέν είναι η ιστορία της.

Αλλά είναι η ιστορία αυτής τής τρομεράς, ηλίθιας καταστροφής καί μερικών συνεπειών της.

Είναι επίσης η ιστορία ενός βιβλίου, ενός βιβλίου πού λέγεται Γυρίστε τόν Γαλαξία μέ Ώτοστόπ – ένα βιβλίο πού δέν είναι γήινο, πού δέν δημοσιεύτηκε ποτέ στήν Γή, καί πού κανείς Γήινος δέν είχε δεί ή ακούσει γι’αυτό ώς τήν τρομερή καταστροφή.

Ήταν όμως ένα πολύ αξιόλογον βιβλίον.

Ήταν ίσως τό πιό αξιόλογον βιβλίον πού βγήκε ποτέ από τόν μεγάλο εκδοτικόν οίκο τής Μικρής Άρκτου – κάτι επίσης άγνωστο γιά τούς Γήινους.

Δέν είναι μόνο ένα πολύ αξιόλογον βιβλίον, αλλά καί μιά μεγάλη επιτυχία – πιό δημοφιλές άπό τόν ΓαλαξιακόΤσελεμεντέ, πιό διαδεδομένο από τό Πενήντα τρία ακόμη πράγματα πού μπορείτε νά κάνετε σέ μηδέν βαρύτητα, πιό πολύκροτο κι από τήν περιβόητη φιλοσοφική τριλογία τού Ούλον Κόλουφιντ Πού έκανε λάθος ο Θεός. Μερικά ακόμη από τά μεγάλα λάθη τού Θεού καί Ποιός είναι αυτός ο Θεός τέλος πάντων;

Σέ πολλούς άπό τούς πιό άνετους πολιτισμούς τού Εξωτερικού Ανατολικού Χείλους τού Γαλαξία, τό Γυρίστε τόν Γαλαξία μέ Ώτοστόπ έχει ήδη υποσκελίσει τήν Μεγάλη Γαλαξιακή Εγκυκλοπαίδεια καί θεωρείται η πιό έγκυρη παρακαταθήκη γνώσεως καί σοφίας, άν καί έχη αρκετές παραλείψεις καί πολλές φορές στά στοιχεία του είναι πλαστά, ή τουλάχιστον ανακριβή. Παρ’όλα αυτά έχει μεγαλύτερη επιτυχία διότι πλεονεκτεί είς δύο σημαντικά σημεία.

Πρώτον, είναι λίγο πιό φτηνό· καί δεύτερον, έχει χαραγμένη τήν λέξιν ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ μέ μεγάλα, καθησυχαστικά γράμματα στό εξώφυλλό του.

Αλλά η ιστορία αυτής τής τρομεράς, ηλίθιας Πέμπτης, η ιστορία τών παράξενων συνεπειών της καί τό πώς αυταί αι συνέπειαι είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμέναι μ’αυτό τό καταπληκτικό βιβλίο, αρχίζει πολύ απλά.

Αρχίζει μ’ένα σπίτι.

(2)

Καί τότε, μιά Πέμπτη, κάπου δύο χιλιάδες χρόνια από τότε πού είχαν καρφώσει κάποιον σ’ένα δένδρο επειδή είπε πόσο ωραία θά ήταν άν άρχιζαν νά φέρωνται καλά ο ένας στόν άλλον, έτσι γι’αλλαγήν, μιά κοπέλα πού καθόταν μόνη της σ'ένα μικρόν καφενείον στό Ρίκμανσουωρθ ξαφνικά κατάλαβε τί ήταν αυτό πού δέν πήγαινε καλά τόσο καιρό, καί πώς θά μπορούσε ο κόσμος νά γίνη ένα ωραίο και ευτυχισμένο μέρος γιά όλους. Αυτήν τήν φορά είχε βρεί τό σωστό πράγμα πού θά λειτουργούσε, χωρίς νά χρειάζεται νά καρφωθή κανείς πουθενά.

(1)

Πέρα μακρυά στά αχαρτογράφητα τέλματα τής πιό μπανάλ περιοχής τού Δυτικού Σπειροειδούς βραχίονος τού Γαλαξία ευρίσκεται ένας μικρός, ασήμαντος, κίτρινος ήλιος.

Γύρω από αυτόν τόν ήλιο, σέ μιά απόσταση περίπου είκοσι δύο εκατομμυρίων μιλίων, γυρίζει ένας εντελώς ασήμαντος, μικρός, γαλαζοπράσινος πλανήτης, πού οι κάτοικοί του, μιά μορφή ζωής πού κατάγεται από τούς πιθήκους, είναι τόσο πρωτόγονοι πού πιστεύουν ακόμη πώς τά ψηφιακά ωρολόγια είναι μιά πανέξυπνη ιδέα.

Αυτός ο πλανήτης έχει – ή μάλλον είχε – ένα πρόβλημα, πού ήτο τό εξής: οι περισσότεροι από τούς ανθρώπους πού ζούσαν σ’αυτόν ήσαν κυρίως δυστυχισμένοι. Πολλαί λύσεις είχαν προταθεί γι’αυτό τό πρόβλημα, αλλά αι περισσότεραι ασχολούντο μέ τήν διακίνησι μικρών πράσινων χαρτιών, πράγμα παράξενο, γιατί βασικά δέν ήσαν τά μικρά πράσινα χαρτιά πού ήσαν δυστυχισμένα.

Κι έτσι τό πρόβλημα παρέμεινε· πολλοί άνθρωποι είχαν τά χάλια τους, καί οι περισσότεροι ήσαν αξιοθρήνητοι, ακόμη κι αυτοί μέ τά ψηφιακά ρολόγια.

Όλο και πιό πολλοί ήταν τής γνώμης πώς ήτο ένα μεγάλο λάθος πού κατέβηκαν από τά δένδρα.Καί μερικοί έλεγον πώς ακόμα καί τά δένδρα ήταν μιά άσχημος κίνησις καί πώς δέν έπρεπε κάν νά έχουν βγεί από τούς ωκεανούς.

Δυό λόγια γιά τόν συγγραφέα

Ο Ντάγκλας Άνταμς γεννήθηκε στό Καίημπριτζ τό 1952. Σπούδασε στό Μπρέντγουντ τού Έσσεξ καί στό κολέγιο Σαίν Τζών. Αφού αποφοίτησε, άρχισε νά γράφη γιά τό ραδιόφωνο καί τήν τηλεόραση, καθώς καί επιθεωρήσεις γιά θέατρα θέατρα τού Λονδίνου, όπου μερικές φορές έπαιξε καί ο ίδιος κι έκανε καί τήν σκηνοθεσία. Στά ενδιάμεσα έκανε κι άλλες, περίεργες δουλειές, όπως τραυματιοφορέας, χτίστης, καθαριστής κοτετσιών, παραγωγός τού ραδιοφώνου. Επίσης γιά ένα διάστημα είχε τήν επιμέλεια τών σεναρίων πού γράφοντο γιά τήν επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά Dr Who. Είναι μεγαλόσωμος – κάποτε δούλευε ώς σωματοφύλακας – μέ μιά κλασσική βρετανική μύτη καί μιλάει μέ έναν πολύπλοκο τρόπο πού τελικώς όμως φαίνεται απολύτως λογικός.

Στίς 8 Μαρτίου τού 1978 παίχτηκε στό ραδιόφωνο τού BBC τό πρώτο επεισόδιο τού The Hitch Hikers Guide to the Galaxy, πού έγραφε ο ίδιος. Η σειρά γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία. Τό 1979 ο Άνταμς κυκλοφόρησε ένα βιβλίο μέ τόν ίδιο τίτλο, βασισμένο στήν ραδιοφωνική σειρά, καί τόν επόμενο χρόνο συνέχισε μέ τό The restaurant at the End of the Universe. Οι περιπέτειες τού Άρθουρ Ντέντ στό χαοτικόν γαλαξία μας, δημιούργησαν έναν κύκλο φανατικών οπαδών. Η σειρά διασκευάστηκε γιά τήν τηλεόραση καί ο Άνταμς συνέχισε γράφοντας τό τρίτο βιβλίο, Life, the Universe and Everything (1982). Τό 1984 κυκλοφόρησε τό τέταρτο καί -θεωρητικά- τελευταίο βιβλίο, το So Long, and Thanks for All the Fish, ούτως ώστε νά είναι η πρώτη τριλογία πού αποτελείται από τέσσερα βιβλία. Τελικώς, όμως , υπήρξε καί πέμπτο βιβλίο, τό Mostly Harmeless (1992).

Η επιτυχία τής σειράς δέν είναι κάτι πού δημιουργήθηκε από τήν διαφήμιση, αλλά ξεπήδησε μέσα άπό τήν ανταπόκριση τού κοινού. Τά αλεπάλληλα βιβλία φαίνονται νά ικανοποιούν κάποια ανάγκη τού κοινού, σάν νά ανταποκρίνονται σέ κάποιο παγκόσμιο συναίσθημα. Τό χιούμορ πηγάζει άπό τήν παράλογη σύγκρουση τής συνειδητοποιήσεως ενός χαοτικού σύμπαντος καί τήν επιθυμία γιά μιά απλή, λογική εξήγηση τής ζωής. Κι ενώ ο Άνταμς σατυρίζει αυτήν τήν προσπάθεια, στήν πραγματικότητα ψάχνει γιά τό «νόημα τής ζωής», καίτοι είναι πεπεισμένος πώς πρόκειται γιά μιά ματαία προσπάθεια. Όπως γράφει στήν αρχή τού δευτέρου βιβλίου του:

«Υπάρχει μιά θεωρία πού λέει πώς άν ποτέ κανείς ανακαλύψη γιά ποιόν σκοπό ακριβώς υπάρχει τό Σύμπαν καί τί εξυπηρετεί, θά εξαφανισθή αμέσως καί θά αντικατασταθή από κάτι ακόμα πιό παράξενο καί ανεξήγητο.
...............................................................................................
Υπάρχει μιά άλλη θεωρία πού λέει πώς αυτό έχει ήδη συμβή».

Οπισθόφυλλον

Ο γήινος Άρθουρ Ντέντ, άπό μιά εντελώς απίθανη άθροιση απιθανοτήτων, ευρέθη νά ταξιδεύη στό διάστημα μαζύ μέ τόν φίλο του Φόρντ Έσκορτ, Μπετελγεζιανό πού’χε ξεμείνει στήν Γή.

Βέβαια, η Γή έχει ήδη κατεφαφισθή άπό τόν Βογγονικό Οικοδομικό Στόλο (μέ έντολή τής Γαλαξιακής Πολεοδομίας) γιά ν’ανοίξη μιά γαλαξιακή λεωφόρος υπερταχείας κυκλοφορίας. Κάτω από εντελώς απίθανες συνθήκες, ο Αρθουρ βρέθηκε πάνω στην «Χρυσή Καρδιά», διαστημόπλοιο Άπειρης Απιθανότητας, πού μόλις είχε κλέψει ο Ζαφορντ Μπλημπλομπροξ, πρόεδρος του Γαλαξία καί ξάδερφος του Φορντ Εσκορτ καί τον οποιον συνοδεύει η Τριλλιαν, ένα κορίτσι πού είχε αφήσει ανικανοποίητα αισθήματα στον Αρθούρε, μιά νύχτα σέ ένα πάρτη στο Λονδίνο. Όλοι μαζυ (νά μήν ξεχάσουμε καί τον Μάρτιν, τό ψυχοπαθές ρομπότ) κατευθύνονται στον μυθικό πλανήτη Μαγραθεα…

Ως ραδιοφωνική εκπομπή καθήλωνε εβδομαδιαίως τα αγγλικά πλήθη. Ως τηλεοπτικό σήριαλ στάθηκε άπό τίς πιο διασκευαστικές ώρες του BBC. Ως βιβλίο είναι μιά πανέξυπνη σάτιρα γιά τό ανθρώπινο είδος, τίς καταβολές καί τό μέλλον του. Τό κρατάτε στα χέρια σας.

Άπό τό οπισθόφυλλο των εκδόσεων ΠαραΠεντε.